سنتور بدون شک یکی از متداولترین سازهایی است که هنر دوستان به آن گرایش پیدا میکنند و بدون اغراق اکثریت قریب به اتفاق آنهایی که نواختن این ساز را شروع میکنند ، اولین درسها را از کتابی به نام دستور سنتور میآموزند . دستور سنتور که شاید از پرفروشترین کتابهای موسیقی ایرانی باشد ، در سال ۱۳۴۰ به چاپ رسید و تاکنون شاید حدود یکصد هزار نسخه از آن مورد استفادهی هنرجویان سنتور قرار گرفته است . این کتاب ساختهی ذهن استادی است که حدود چهل سال پیش ، دوراندیشی خاص او نظر بر افقهای دوردست داشت و میدید که چگونه باید مکتبی استوار را در آموزش ساز سنتور بنا نهد . این چنین بود که استاد فرامرز پایور مکتب خود را پیریزی کرد.
سالها پیش تنها کتاب ویژهی ساز سنتور ، ردیف استاد صبا بود . طبیعی است که برای یک هنرجو ، آغاز کردن نوازندگی با ردیف استاد صبا کار آسانی نیست ، زیرا ریزه کاریها و عمق مطالب در حدی است که هنرجوی تازهکار از درک و اجرای بسیاری از آنها عاجز میماند و منطقی نیست که نوازندگی با مطلبی سخت آغاز شود . به نظر میرسد ایدهی اولیهی استاد پایور در تهیه و تنظیم کتابهای آموزشی متعدد ، این بوده است که توالی مطالب چاپ شده و قابل اجرا برای هنرجویان ، از آسان به مشکل و از ساده به پیچیده باشد . منظور از اشاره به جنبههای تاریخی قضیه ، این است که بتوان به ریشههای اصلی و منطقی اطلاق لفظ «مکتب» به شیوهی آموزشی استاد پایور دست یافت . ذکر چند نمونه برای روشن شدن قضیه لازم است:
– استاد پایور دقت خاصی در مشخص کردن جایگاه هر یک از کتابهای آموزشی خود دارند و به عبارت دیگر ، شاید انگیزهی چاپ بیشتر کتابهای ایشان ایجاد پلههای ساختهنشدهی نردبان پیشرفت برای هنرجویان این رشته از موسیقی است . برای استادی که ردیفی چون ردیف چپکوک را نگاشته است ، انگیزهی چاپ دورهی ابتدایی صرفاً میتواند پرکردن خلأ آموزشی میان دستور سنتور و ردیف استاد صبا باشد . این دقت نظر شاید از مهمترین دلایل رواج این مکتب است .
– استاد پایور دقت خاصی در ادارهی کلاسها و پیشرفت مستمر شاگردان خود داشته و استادانی نیز تربیت کردهاند که بتوانند کتابهای این مکتب را در اقصی نقاط کشور ، با بهترین و درستترین شیوهی ممکن ترویج دهند . این سیاست نیز در همه گیر شدن شیوهی آموزشی ایشان و مکتبی بودن نوع کار دخیل بوده است .
– استاد پایور بسیاری از آثار خود را در قالبی منظم و هدفدار به چاپ رسانده و از آنها برای آموزش هنرمندان زبده سود جسته است . آموزش از روی نت همواره دقت کار را بالا میبرد و باعث میشود تقریباً هر کسی بتواند با اطمینان ، قطعهی مورد نظر خود را بیابد و اجرا نماید .
– فراموش نشود که واژههای مکتب و سبک با یکدیگر تفاوت اصولی دارند و تصور نشود که مکتب استاد پایور همان سبک ایشان است . مکتب بیشتر در مورد شیوههای آموزشی ، و سبک بیشتر در مورد شیوههای نوازندگی و آهنگسازی یک استاد به کار میرود . استاد پایور در نوازندگی و آهنگسازی موسیقی ایرانی نیز صاحب سبک هستند که امیدواریم در مقالهای دیگر به آن بپردازیم . در مقالهی حاضر نگارنده کوشیده است صرفاً به معرفی مکتب ایشان بپردازد .
– واژهی مکتب از این جهت به کار رفته است که شیوهی آموزشی استاد پایور در مقیاسی بسیار وسیعتر از کلاس شخصی ایشان استفاده میشود . این شیوه ، کفایت خود را اثبات کرده و هنرجو تقریباً با اطمینان میداند که وارد عرصهای جدی شده است ؛ عرصهای که شاید در بهترین حالت ، به انجام رساندن آن چیزی حدود ده سال طول بکشد ؛ عرصهای که با دقت طراحی شده و هر جا که استاد از ادامه دادن مسیر باز بماند ، استادی دیگر در دسترس و قابل مراجعه است . به عقیده نگارنده ، مکتب استاد پایور در نوازندگی سنتور ، نیازمند شرح و بسط و موشکافی است و باید جزئیات آن برای تمام هنرجویان و هنرآموزان سنتور مشخص شود . برای این منظور ، از مشاهدات و برداشتهای شخصی خود ، از زمان ورود به این مکتب تا لحظهی فارغالتحصیل شدن از آن ، استفاده بردهام . با این که آموختههای دوران تحصیل نگارنده به مدت ده سال (از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۳) در این مکتب میتواند گویای بسیاری از جزئیات آموزش در این مکتب باشد ، اما نباید از نظر دور داشت که نظرات دیگر شاگردان این مکتب نیز مسلماً در تکمیل و تأیید گفتار زیر نقشی بسزا خواهد داشت.